Na dan referenduma o ustavnim promjenama u Srbiji, Srpska Lista zajedno sa pro-ruskim portalom Kosovo Online izmislila je da se na Kosovu dogodio međuetnički incident, objavio je thegeopost.
Suprotno ovoj tvrdnji, Policija Kosova saopćila je da je došlo do napada u mestu Runik, opština Srbica u kojem se siječe šuma za privatne upotrebe.
„U podne, 16. januara 2022. godine, Policijskoj stanici Srbica je prijavljen i slučaj sa elementima krivičnog dela “napad”. Iz početne istrage i izjave oštećene M.K., saznaje se da kad je žrtva bila u selu Runik u Srbici, srela je osumnjičenog kojeg je od ranije poznavala, gde je tokom razgovora došlo do svađe između njih, a kao razlog je navedeno da je žrtva sumnjala da je osumnjičeni sjekao šumu u privatnom vlasništvu“, navodi se u saopštenju kosovske policije.
Takođe se navodi da je kontaktiran postupajući tužilac te da je osumnjičeni pušten na slobodu u redovnoj proceduri.
„Povodom slučaja su preduzete intenzivne istražne mjere, identifikovan je i uhapšen osumnjičeni B.S., a saslušan je i svjedok ovog slučaja”.
Za sve preduzete mjere kontaktiran je postupajući tužilac, koji je predložio da se slučaj inicira i istražuje za krivično delo „napad“.
Nakon obavljenog razgovora, osumnjičeni je, po nalogu tužioca, pušten na slobodu u redovnoj proceduri, navedeno je dalje u saopštenju.
Međutim, takozvana Kancelarija za Kosovo u Vladi Srbije izjavila je da je „Milan Kovačević iz Srbice napadnut jer ima srpsko ime, prezime i kapu”.
Reagovala je i Srpska lista rekavši da je „ovaj napad direktna posljedica antisrpske politike Prištine”.
Iste reakcije objavio je i srpski medij sa proruski medij Kosovo Online.
Kako navodi ovaj portal, “napad mladića u Srbici je akcija protiv Srba koji služi kao gorivo za albanske ekstremiste”.
Policija Kosova demantovala je na tvrdnje koje navodi Srpska lista, a koje je objavio portal Kosovo Online. Iz Policije Kosova su saopštili da su gore navedene tvrdnje, laž.
“Policija Kosova sa ciljem tačnog informisanja javnosti o nekim člancima objavljenim danas (17.01.2022) na nekoliko različitih portala, koji se pozivaju na izjave Srpske liste da je u selu Runik u Srbici napadnuto lice M.K, i prema njihovim riječima, ovaj napad je antisrpski, reaguje na ove neistinite vijesti“, objašnjava policija.
Do sada je takve strategije koristila Srbija, sa svojim saveznicima poput Srpske liste i Kosovo Online, s ciljem da se ovakvi slučajevi prikazuju lažno pred međunarodnom zajednicom i posebno na sjednicama Savjeta bezbjednosti UN-a, kao slučajevi etničkih napada na Srbe.
U Srbiji je održan referendum o ustavnim promenama.
Skupština Kosova usvojila je rezoluciju kojom se izrazilo protivljenje da se u zemlji održi referendum o državi Srbiji.
TheGeopost: Gospodine premijeru, hvala vam puno na ovom intervjuu za Geopost. Ruska agresija u Ukrajini počela je pre godinu dana, koliko se balkanski mozaik promijenio od početka ove agresije i odraza ovog rata na Balkanu?
KURTI: Hvala vam na prilici da se obratim vašim gledaocima i dobrodošli u Vladu.Šest zemalja Zapadnog Balkana još uvijek nisu integrisane u Evropsku uniju, a sve su stavljene pred najvažniji ispit, upravo 24. februara prošle godine kada je došlo do ruske agresije i neopravdane invazije Ukrajine. U ovom testu se jasno videlo da su 4 zemlje jasno protiv Ruske Federacije i za oslobodilački rat Ukrajine, čija je pobjeda drugo ime za mir tamo, Albanija, Severna Makedonija, Kosovo i Crna Gora, dok Srbija nije uvela sankcije, odnosno ne osuđuje agresiju, a to je bilo uslovljeno i Bosni i Hercegovini, jer sa Republikom Srpskom ima pravo veta i praktično kontroliše vanjsku politiku, iako Bošnjaci i Hrvati žele da uvedu sankcije Ruskoj Federaciji, upravo Srpska republika, koja je genocidna kreatura, je tako nešto onemogućila.
Nije iznenađujuće, jer dok Kremlj ima za cilj da ostvari ruski svet ili „Ruski mir“, Srbija, Beograd ima za cilj da ostvari srpski svet, što je drugi naziv, eufemizam za veliku Srbiju.
U 20. vijeku Jugoslavija je stvorena kao platforma Velike Srbije, a krajem 20. vijeka Jugoslavija je uništena kao platforma Velike Srbije. Uništenje Jugoslavije i SSSR-a, iako nisu bili slični po karakteru, jer ono SSSR-a je uglavnom urađeno mirno, za razliku od Jugoslavije, posljedice i rezultati su veoma slični, tu imamo Rusku Federaciju sa satelitskim državama oko odnosno pseudo-države, postoji Bjelorusija, postoji Krim i Donbas, postoji Transn-Dnjestar u Moldaviji, tu su Južna Osetija i Abhazija i tako dalje. Slično i ovdje u našem regionu, uništenje Jugoslavije dovelo je Srbiju u centar sa svojim pipcima, Republiku Srpsku u Bosni, prosrpske stranke u Crnoj Gori, posebno Demokratski front, nelegalne paralelne strukture na sjeveru Kosova i svuda Srpsku pravoslavnu crkvu sa značajnim uticajem u Sjevernoj Makedoniji. Tako je raspad Sovjetskog Saveza proizveo veliku hobotnicu sa centrom na Rusku Federaciju, dok je uništenje Jugoslavije proizvelo malu hobotnicu, pošto ima polovinu pipaka i manja je od matične hobotnice. I ta istina, koja je historijska i kulturna, došla je do izražaja kao nikada do sada, upravo poslije ruske invazije i vojne agresije na Ukrajinu, tako da nije da smo nešto novo shvatili ili naučili, već́ ono što je bilo postalo je poznato svima.
TheGeopost: Gospodine premijeru, svi su mislili da će Srbija poslije ruske agresije u Ukrajini i ovog rata koji traje, svi misliti da će se pozicionirati u korist Zapada, odnosno okrenuti leđa Rusiji. Gdje je Srbija danas, da li će se to desiti?
KURTI: Dobro se sjećam mjeseca marta prošle godine kada je nama na Kosovu rečeno, molim vas, poštedite Srbiju, Beograd, predsjednika od retorike oštrih kritika, jer poslije 3. aprila, kada će biti izbori u Srbiji, oni promijeniće svoju orijentaciju i potpuno će se usmjeriti ka zapadu. Nije se desilo to, pa moramo da izvučemo pouke, nisu se ostvarila očekivanja koja su postojala za aktuelnog predsjednika sa zapada, ko bi pomislio kada je vojna invazija Rusije na Ukrajinu počela da će nakon godinu i četiri mjeseca Srbija i dalje ostati jedina zemlja u Evropi koja ne uvodi sankcije Rusiji, naprotiv, prošle godine, u septembru na marginama samita Ujedinjenih nacija, tadašnji ministar vanjskih poslova Srbije Selaković i ruski Lavrov potpisali su sporazum o koordinaciji u vanjskoj politici.
Dakle, kada je kao i svake godine krajem septembra održana Generalna skupština Ujedinjenih nacija, iskoristili su američku teritoriju za dogovor o koordinaciji Beograda i Moskve. Ne samo da je nisu sankcionisali, već́ su naprotiv uradili ovo. I da ne zaboravimo da je iz Srbije postojao još jedan veoma negativan element, a to je krajem prošle godine imenovanje Aleksandra Vulina, naviše orjenitanog proruskog čovjeka na političkoj sceni Srbije, za šefa srpske obavještajne službe i tajne službe BiA.
Dakle, on koji je nekada bio potpredsjednik stranke „JUL“, koju je vodila Miloševićeva supruga Mira Marković, danas vodi tajnu službu i hvaljen je da je izumitelj pojma „Srpski svet“, tj. , sporazum sa Kremljom o politici vanjskih poslova u Njujorku u septembru i potom u decembru, imenovanje i rukovodstvo srpske BIA od strane Aleksandra Vulina, su jasno pokazali da Srbija ne samo da ne mijenja pravac, već́ naprotiv intenzivira svoju aktivnost i funkcioniše u starom pravcu gdje Rusku Federaciju smatraju svojim saveznikom i glavnim partnerom.
Thegeopost: Sa ovom proruskom Srbijom, gdje je Kosovo sa hibridnim ratom koji se dešava, da li postoji regionalna koordinacija i kolika bi trebalo da bude regionalna koordinacija da bi se suprotstavili ovom hibridnom ratu?
KURTI: Posljednjih godina, kako u medijima, tako i u politici, ali i u akademskom svetu, bilo je dosta diskusija o hibridnom ratu, misleći da je hibridni rat zamjena za rat, ali je ruska invazija na Ukrajinu pokazala da hibridni rat nije zamjena za rat, to je pripremna faza za rat i od nas zavisi koliko ćemo uspješno da se suočimo sa hibridnim ratom da rata ne bude.
Danas, u regionu Balkana, sjedište Sputnjika je u Beogradu. Od aprila 2012. godine u Nišu postoji takozvani „Ruski humanitarni centar“ sa desetinama agenata i špijuna koji su upravo nosioci ovog hibridnog rata.
Dakle, hibridni rat na Zapadnom Balkanu ima svoj centar, a to je Srbija, a to su Beograd i Niš. Sada se taj ruski humanitarni centar u Nišu ne zatvara, i usprkos pozivima sa Zapada, nastavlja da bude sve aktivniji, s druge strane, ruski ambasador u Beogradu Aleksandar Bocan Harčenko organizuje nedjeljne prijeme za studente u Beogradu, za intelektualce, za novinare i na taj način ih ispunjava ruskim narativom o geopolitici, o istoriji i tako dalje, jer hibridni rat nije samo o lažnim vijestima, nego o lažnoj istoriji, pa žele da ga učine revizija istorije u kom slučaju oni tumače prošlost na poseban način, jer lažne vesti prolaze, ali su lažni narativi o narodnim istorijama ratova i mira veoma problematični jer su poput istorijskih knjiga koje uče nove generacije i na ovaj način ih pripremiti za nove ratove.
Mi na Kosovu smo u bliskoj komunikaciji i suradnji sa našim zapadnim partnerima, sa Sjedinjenim Američkim Državama, sa Evropskom unijom, Velikom Britanijom, posebno sa NATO-om, NATO je platforma sa kojom uglavnom sarađujemo, saglasni smo da se bavimo hibridnim ratovanjem. Ali hibridni rat pokreće Srbija jer je Srbija sa Rusijom, pa hibridni rat nije slučajno što ga pokreće država koja je GASPROM-u dala 56% svoje naftne industrije, 51% akcija u gasnom bazenu Banatski Dvor u Vojvodini, koji je najveći u Jugoistočnoj Evropi, dao je takođe GASPROM-u, trasirao mu put i ima svoje reprezentativne centrale Lukoil, Rosatom, Roskosmos, VTB banka, Sberbanka i tako dalje, a da ne zaboravimo zajedničke vojne vježbe. 2012. između Srbije i Rusije bilo je samo 2, dok ih je 2021. bilo 104. Od 2 do 104 za manje od jedne decenije. Reći ću vam, ovo što se danas dogodilo, pripremalo se godinama i sada moramo biti veoma oprezni, veoma oprezni, u isto vrijeme veoma ujedinjeni i jaki. Moramo da govorimo jasno i odlučno, moramo djelovati da budemo aktivni jer svaku toleranciju, bilo kakvu velikodušnost sa naše strane vidjet će sjeveroistočne autokrate, sjeveroistok naše zemlje je Srbija, naša susedna država koja nas ne priznaje, sjeveroistok evropskog kontinenta, Evropske unije je Rusija, koja se takođe bori protiv Evropske unije, pa postoji sličnost između odnosa Kosova i Srbije i Evropske unije i Ruske Federacije. Dakle, to su razlozi zašto hibridni rat vodi poreklo u Srbiji, a ja bih ovom prilikom istakao i istorijski aspekt, pošto je 1999. godine, kada smo oslobođeni, 9. juna, potpisan Kumanovski sporazum, gdje je Srpski general Svetozar Marjanović potpisao kapitulaciju pred britanskim generalom Majklom Džeksonom, a 10. juna je Rezolucija 1244, 12. juna NATO trupe su morale da dođu na Kosovo, 20. juna trebao je da ode posljednji srpski vojnik. Ali 11. juna uveče, mladi ruski oficir Junuz Bekijevkurev, koji je došao iz Severne Osetije i učestvovao u ratovima u Južnoj Osetiji ili Aziji, kasnije će učestvovati u Čečeniji, to je on koji dovodi 206 ruskih vojnika iz Bosne i Hercegovina, sa 30 oklopnih vozila, preko trga „Majka Tereza“ ovdje u Prištini i idu na prištinski aerodrom da stignu pre nego što NATO uđe i odatle je skoro došlo do sukoba između britanskih NATO trupa na jednoj strani i ruskih trupa pod vođstvom Januza Bekijevkureva sa druge strane gde je postignut kompromis da Rusija neće imati operativno područje na Kosovu kao što je recimo imala Nemačka sa sjedištem u Prizrenu, Italija sa sjedištem u Peći, Sjedinjene Države u Uroševcu i Gnjilanu, u Prištini Velika Britanija i u Mitrovici Francuska, pa kako su ove zemlje imale operativna područja koja su ih pokrivala, Rusija se povukla, nije imala svoj, ali broj njenih vojnika se povećao na 650. 2003. god. tokom albanskih protesta protjerani su i posljednji ruski vojnici. Zašto sam pomenuo ovaj slučaj, pomenuo sam ovaj slučaj jer dva mjeseca kasnije Putin dolazi na vlast u Moskvi, avgusta 1999. 17. juna 2001. bio sam u zatvoru, na Ćupriji, u Srbiji, kada sam video da je Putin posjetio Međunarodni Aerodrom Prištine i dočekao ruske vojnike i nedavno, 8. decembra 2021. godine, što je dva i po mjeseca pre ruske invazije na Ukrajinu, Junuz Bekijevkurev je postavljen za broja dva u ruskoj vojsci. Sergej Šojgu, ministar odbrane, odgovoran za strategiju, dok je Junuz Bekijevkurev drugi za operaciju. Dakle, Putin je opsjednut Kosovom, a ima mnogo veze sa 1999. i NATO intervencijom. Izuzetno je ogorčen što je Kosovo primer uspjeha NATO intervencije, izgradnje demokratske države i ekonomskog razvoja, dok je veoma srećan što zapadna intervencija u Afganistanu i Iraku nije bila tako uspješna. I ovdje Kosovo pravi veliki kontrast, pa bi volio da Kosovo propadne kao Irak i Afganistan. Međutim, Kosovo je nezavisna država, suverena, sve moćnija koja se ne povlači i ne podčinjava Srbiji kao klijentskom režimu Moskve i Kremlja.
Gospodine premijeru, vratimo se svakodnevnim dešavanjima na sjeveru, ekipa Geoposta je identifikovala natpise, simbole Z u policijskim i automobilima KFOR-a, juče smo imali priliku da novinari Russia Today Balkans budu prisutni i na sever, da neki mediji su predstavili i neke članove Vagnerove grupe. S druge strane, Kfor, komandant Kfora negira prisustvo Vagnera na sjeveru Kosova. Šta je zvanični deo svega ovoga?
KURTI: Jasno mi je da je Rusija zainteresirana za destabilizaciju Balkana i za to koristi Srbiju. Ali, s druge strane, Srbija je spremna i da stalno maltretira svoje susjede, nekad Bosnu i Hercegovinu, nekad Crnu Goru, a nekad Kosovo, jer samo tako može da izbjegne pažnju unutrašnje krize koju ima, jer nijedan narod ne može dugo da ostane bez slobode. Građani u Srbiji nisu slobodni jer Srbija nije demokratska zemlja, čak i Freedom House kaže da je hibridni režim. Po mom mišljenju, to je čista autokratija, dakle kriza u kojoj se autokratija nalazi, jer narodi i građani žele da budu slobodni, naravno da će to moći da se ublaži stvaranjem problema u komšiluku. Sada, činjenica da kaže da će da izazove probleme, ne bi trebalo da puštamo pes samo da ne izazivaju probleme. Ako žele da prave probleme, moramo se oduprijeti njihovoj tendenciji, ali ne i pod uslovom da se pokorimo. U tom pogledu, nema sumnje da su i Noćni vukovi i Vagneri bili u regionu Balkana, oni su u Srbiji i imamo podatke da su bili na sjeveru Kosova tokom decembra mjeseca i sada takođe prikupljamo podatke o njihovom eventualnom utjecaju u napadima 26. i 29. maja na našu policiju, NATO vojnike i novinare. Uglavnom se radi o ljudima koji, ne samo da su zločinci koji su počinili zločine, već otvoreno kažu da bi ponovo počinili zločine. Naime, jedan od slogana koji je skandiran 26. maja bio je „Ubij, ubij“. To nisu mirni protesti, paljenje policijskih automobila, povici “Ubij, ubij” sa bandama dirigovanim iz Beograda koje odatle plaćaju i dobivaju direktive, to su sve drugo samo ne mirni protesti. Dakle, ti ljudi, ovi ekstremisti, njih 5 je u zatvoru, dok smo i njih 13 sa sigurnošću identifikovali da su to ljudi u kojima Kremlj vidi svoju šansu. Pošto je riječ o ideologiji srpske nacionalšovinističkom ekstremne desnice, koja se klanja i Miloševiću i Putinu. Dakle, ovo obožavanje Miloševića i Putina kao ideologije, kao ličnosti njihove ideologije, je naravno veoma primamljivo za genocidne terorističke paravojne žene poput Vagnerovog dela. Ono što smo vidjeli u Zvečanu, to je neka vrsta fašističke milicije u kojoj su bili i Srbi, koji su policajci u Srbiji i došli su da prave nered na Kosovu. U ovim nasilnim neredima postoje tri kategorije građana, prva kategorija je civilna odbrana, u kojoj su i policajci iz Srbije, elementi ruske žandarmerije, koji su navijači Rusije i tako dalje. Druga kategorija su radnici javne uprave koji su prinuđeni da idu na takozvane proteste jer u suprotnom ostaju bez posla. Treća kategorija su radnici u privatnim firmama nekih od švercera, glavnih kriminalaca poput Milana Radojčića i Zvonka Veselinovića, koji prinuđeni su da izađu na trg ispred opštine i budu nasilni, dok im je na radnom mjestu u privatnoj firmi ovih multimilionerskih kriminalaca rečeno da su uzeli slobodne dane. Ovo su tri glavne kategorije. Može de desiti i da neki građanin dođe kao pojedinac, ali to je zanemarljiva manjina. Ove tri kategorije prave te nerede i prave te nerede jer vide da je Kosovo država, da Kosovo ima profesionalnu policiju, da smo mi demokratska zemlja koja se razvija, a oni hoće podjelu Kosova, oni žele cijepanje Kosova, to im je jasna namjera, teritorijalna razmjena je naziv za podjelu Kosova, što bi takođe privuklo neke Albance da se pridruže. Oni od ovog propalog projekta nisu odustali u formi ideje. Ali ova ideja, da dođe do izražaja, može se ostvariti samo nasiljem. Nekada je mogla da se izrazi kroz razgovore, za teritorijalnu razmjenu i podjelu Kosova. Danas se ova ideja može izraziti samo nasiljem i mi to vidimo i moramo to odbiti i za to nam je potrebna pomoć́ naših međunarodnih partnera i prijatelja Sjedinjenih Američkih Država, Evropske unije, NATO-a, Kraljevine Ujedinjenih nacija itd. Znamo kako to da uradimo, bit ćemo uspješni i veoma sam optimista po tom pitanju, ali moramo biti zajedno, jaki, nepokolebivi jer situacija nikada nije bila jasnija, jer ništa više nije potrebno samo vladavina prava i ustavnost na oko 1/6 teritorije Kosova koja je iznad rijeke Ibar.
Geopost: Premijeru, za kraj da se zaustavimo na Evropskoj uniji, Sjedinjenim Američkim Državama ovdje. Vjerojatno su građani Kosova ovih dana vidjeli neslaganje sa njima. Kosovo je proevropska i proamerička država. Da li premijer Kosova garantuje građanima da će se ti odnosi razvijati na najbolji način?
KURTI: U stalnoj sam komunikaciji sa ambasadorima Kvint-e na Kosovu i naravno od kada je priznat izborni proces koji smo odlagali za četiri mjeseca u četiri opštine na severu, od kada je priznat rezultat, kada se priznala zakletva, mi nismo imali drugog izbora osim da gradonačelnici počnu da rade u svojim mjestima. Ako bi gradonačelnici počeli da rade u privatnim kućama, to bi bilo pojačanje nelegalnih paralelnih struktura. Ne možemo praviti paralelne strukture paralelnim strukturama. Tako da smo bili u teškoj situaciji, u kojoj nismo imali idealno rješenje, ali ipak mislim da smo dobro prošli i veoma smo zahvalni za svu pomoć i podršku koju su nam dali i daju. Nekada može postojati neka razlika u pristupu, ponekad može postojati neka razlika u taktičkim elementima, recimo, operacija koje sprovodimo, ali u smislu vrijednosti, ciljeva, interesa, uvjerenja, vizija, nemamo apsolutno nikakve razlike sa Sjedinjenim Američkim Državama i Evropskom unijom.
Stotine ljudi večeras je pjevalo na prištinskom aerodromu. Svi su došli kako bi ove ndejelje glasali na parlamentarnim izborima. Posljednja dva dana u Prištinu je sletjelo 56 aviona, punih Kosovara koji žive u dijaspori. Preko 12 hiljada automobila je ušlo na teritoriji Kosova tokom vikenda. Najmanja 120 hiljada ljudi glasalo je poštom. I većina ovih glasova, procjene su, ide Albinu Kurtiju.
U posljednje dvije godine na Kosovu su parlamentarni izbori održani dva puta. Promijenjena su tri premijera. Politička nestabilnost traje godinama, što potvrđuje činjenica da nijedna vlada, otkako je Kosovo 2008. godine proglasilo nezavisnost, nije dočekala kraj mandata.
Tokom posljednjih izbora pobijedio je Pokret Samoopredjeljenje Albina Kurtija, dok je druga najjača stranka bila LDK koju predvodi Isa Mustafa. Tek na trećem mjestu je bila DKP koji je prvo predvodio Hašim Tači, a kasnije Kadri Veselji. Poslije nekoliko mjeseci pregovora između Samoopredjeljenja Albina Kurtija i stranke Isa Mustafe za premijera Kosova je, prvi put, izabran Aljbin Kurti. Poslije pritiska od strane Richarda Grenella, izaslanika bivšeg američkog predsjednika Donalda Trumpa, dolazi do izglasavanja nepovjerenja Vladi Albina Kurtija.
Glasanje o nepovjerenju Kurtijevoj Vladi donijelo politički preokret. Vlada je srušena tokom pandemije koronavirusa što je izazvalo veliko nezadovoljstvo među građanima.
Albin Kurti
Predizborna istraživanja četiri agencije za istraživanje javnog mnijenja pokazuju da bi Samoopredjeljenje Albina Kurtija moglo osvojiti preko 51% glasova. Istina, ima i onih koji njegov rezultat procjenjuju na 42 posto. Međutim, karakteristika ovih izbora je dolazak velikog broja građana iz dijaspore i glasanje poštom. Većina njih opredijeljena je za Kurtija. U nedjelju u 19 sati bit će objavljeni prvi izborni rezultati.
Svakako ko bude formirao Vladu suočit će se sa brojnim izazovima, od ekonomska rehabilitacija od korone, nabavke vakcina, borbe protiv korupcije i dijaloga sa Srbijom.
Srpski ministar odbrane Aleksandar Vulin često ponavlja da će se nacionalno pitanje Srba riješiti tek kroz realizaciju projekta “srpski svet”. Njegov mentor Aleksandar Vučić toj sintagmi dao je nešto beningniji, čak i milozvučniji naziv Otvoreni Balkan, uz terciranje i asistenciju svog partnera Edija Rame. U suštini, radi se o istom sadržaju u drugom pakovanju.
Šta je zapravo srpski svet, o kome Vulin govori, a Vučić praktično radi?
Da se odmah razumijemo, prevashodno je ovdje riječ o teritorijama, pa tek onda o ljudima, koji u konkretnom slučaju samo služe da bi se potvdila stara maksima “čije ovce njegova je i livada”. Srpske nacionaliste ne zanima kakva je, već kolika je država, još manje ih zanima kako se u njoj živi, već kakav je njen etnički sastav. Otuda bi zamišljeni “srpski svet” obuhvatao 12% teritorije Kosova (četiri opštine na sjeveru), 49% Bosne i Hercegovine i 100% Crne Gore. Dakle, cijela država, uz Srbiju kao pijemonta ovog jednonacionalnog okupljanja. “Srpski svet” bi se tako prostirao na površini od 119.000 km2. To bi bilo manje od nekadašnjeg Dušanovog carstva (250.000km2), ali značajno više od teritorija koje su bile u sastavu Kneževine i Kraljevine, a svakako više i od današnje Srbije. Pošto je Vučić opsjednut sa svojim zapadnim susjedom, s pravom bi mogao da kaže da je “srpski svet” dva puta veći od Hrvatske (56.594). A što je njemu još i važnije, njegovi propagandisti bi ga vrlo brzo uspoređivali sa carom Dušanom. Znam da zvuči šašavo, ali samo onima koji nikad nisu gledali Pink ili Happy TV. Osim toga,Vučić je predano radio na ostvarenju ove velikodržavne ideje.
Tako je svojevremeno sa Tačijem već dogovorio razmjenu teritorija između Srbije i Kosova, koju je Tači eufemistički zvao korekcijom granica, a koja je podrazumijevala da Kosovu pripadnu dvije opštine na jugu Srbije, a zauzvrat bi Srbija dobila 4 opštine na sjeveru Kosova. Dobar dio međunarodne zajednice je načelno podržao ovakvo rješenje, ali se tome, neočekivano, usprotivila Angela Merkel, pa su tako Tači i Vučić ostali bez Nobelove nagrade za mir, kojoj su se potajno nadali. I ovo djeluje blesavo, a ko ne vjeruje neka pita saradnike njemačke kancelarke, koji su bili uključeni u ovaj pregovarački proces. To je, inače, bila jedina pozitivna stvar koju je Merkel uradila za zapadni Balkan, jer je ona glavni krivac za minimizaranje problema i njihovo guranje pod tepih, a naročito za podršku stabilokratiji i autokratama u regionu. Bez obzira sto je dogovor sa Tačijem propao, Vučić će i dalje koristiti i instrumentalizirati Srbe na Kosovu sa ciljem da stvori tamošnju Republiku Srpsku ili kao ulog za neku buduću teritorijalnu trgovinu. Vojno osvajanje sjevera Kosova i priključenje Srbiji je malo vjerovatno, zbog prisustva KFOR-a.
U BiH Vučić ima nešto bolju situaciju, jer je Dejton Srbima dao teritoriju, a bosanskoj državi oduzeo funkcionalnost. Dok srbijanski predsjednik ponavlja da nikada neće ljetovati u Hrvatskoj, Srbi i Hrvati u BiH se ponašaju kao rođena braća u podjeli zemlje. Na ruku im ide i međunarodna zajednica, što činjenjem, a više nečinjenjem i neznanjem. Dok god razni Eskobari tvrde da je korupcija a ne nacionalizam glavni problem na Balkanu, nacionalisti svih boja mogu zadovoljno da trljaju ruke i dovršavaju svoj prljavi posao. Ali, ima nešto što im sreću kvari. Ruska agresija na Ukrajinu razotkrila je i destabilizirajuću ulogu Moskve u regiji, a kao platforma za te aktivnosti koristi se Srbija i Republika Srpska. Dodikov separatizam, u praktičnom smislu, odgođen je za neka bolja vremena, zbog promjene Putinovih prioriteta i odluke da “denacifikuje Ukrajinu”. Dodiku sada preostaje da čeka Trampa ponovo u Bijeloj kući, da se Orbani razmnože i po drugim zemljama EU, ili da se sama Bosna raspadne zbog konstrukcione nefunkcionalnosti. Zato je najrealniji status quo, Bosna na broju, ali i nacionalisti siti.
Sa Crnom Gorom stvari stoje nešto drugačije. Sa njom, u sastavu “srpskog sveta”, Srbija dobija izlaz na more i ulaz u završnu fazu realizacije ovog velikodržavnog projekta. Bez Crne Gore on ostaje samo kao toksična ideja ljudi sa opasnim namjerama. Ali ništa više od toga. U Crnoj Gori teško je izvodljivo da se formira neka SAO ili Republika Srpska koji bi bili deo “srpskog sveta”. Samo cijela Crna Gora može biti u sastavu proširene Srbije. A to znači da na vlast mora doći neki crnogorski Lukašenko i partije za koje je Beograd i dalje glavni grad. Poslije 30.avgusta 2020. godine činilo se da sve ide na ruku kreatorima srpskog svijeta. Sto je najtragičnije, imali su i podršku većeg dijela međunarodne zajednice, koja je smatrala da je dobro za demokratiju da se jedan režim smijeni posle višedecenijske vladavine. Po cijenu da na vlast dođu okorjeli nacionalisti, klerikalci, četničke vojvode i vojvotkinje, lažni ekolozi i autentični saradnici stranih službi. Vućić je procijenio da je suviše rizično da sa Krivokapićem krene u proces institucionalnog približavanja dvije države.
Prvo, što je on bio izbor Amfilohija, a samim tim nije mu lično blizak, a drugo što bi pod Krivokapićevim vođstvom taj proces izazvao političku reakciju suverenističkog bloka i dodatnu nacionalnu homogenizaciju Crnogoraca. Otuda je Vučic birao novog premijera u liku Dritana Abazovića.
“Nije svoj”, a njegov je. Ima međunarodnu podršku, a nema glasove. Mrzi Đukanovića, a voli vlast više nego sebe. Ne zna šta je država, a zna koga treba da uhapsi. Za njega su Mandić i Knežević demokrate, Konjević i Krivokapić ekstremisti, a Damir Šehović crnogorski Šešelj. Fotorobot Vučićevog potrčka u Crnoj Gori, sa zadatkom da potpiše Temeljni ugovor, zaustavi zemlju na putu ka EU i uvede je u Vučićev i Ramin otvoreni Balkan, čitaj srpsko-albanski svijet.
Bez obzira da li će pasti Abazovićeva vlada, opasnost za Crnu Goru nije prošla. Beograd ovu borbu vodi prividno političkim i demokratskim sredstvima, pomažući svoje favorite i marionete u osvajanju vlasti, pri tom koristeći medijsku, finansijsku, obaveštajnu, crkvenu infrastrukturu u drugoj državi.
Međunarodna zajednica mrtvijem snom spava, ne želeći da prizna svoju kratkovidost iz 2020. godine. Amerikanci čak i dalje podržavaju otvoreni Balkan, iako je to drugi naziv za zatvorene Veliku Srbiju i Veliku Albaniju. Priznati svoje greske i stvari nazvati pravim imenom, značilo bi da nešto konkretno i preduzmete. A za to današnji svijet nije spreman. Najveću grešku koju može da napravi Crna Gora je da ima od takvog svijeta velika očekivanja. To ne znači da se treba konfrontirati ili, što je još gore, samo izolovati, već naprosto, realno sagledavati svoj položaj i novu normalnost u međunarodnim odnosima. A ta normalnost prednost daje samo jačima i onima koji mogu da stvaraju probleme. Ukoliko ste mala zemlja, snažni možete biti ukoliko maksimalno iskoristite demokratski potencijal društva i svakog pojedinca u njemu i stavite ih u funkciju odbrane njene nezavisnosti. Umjesto anemičnih saopštenja, praznih izjava i ratobornih objava na društvenim mrežama, potrebna je organizovana i osmišljena politička akcija primjerena vremenu.
Da je Dritan Abazović svaki dan potpisivao po jedan Temeljni ugovor i dalje bi više ljudi bilo u jednom podgoričkom kafiću, nego na eventualnim demokratskim protestima na ulici. Dok je god tako, odnosi snaga se neće promijeniti, niti će nas svijet gledati drugačije. Čini se da ni u Crnoj Gori, ni u regiji, nisu svjesni da “srpski svet” pada ili se diže upravo u ovoj državi.
Rukovanje policajca i djevojčice ogrnute u crnogorsku zastavu stvara utisak da je sve u redu. Ali nije. Trg kralja Nikole polako se puni. Nikšićke komite u Cetinje su došle tačno u podne. S palcem i kažiprstom u zraku otpjevali su crnogorsku himnu. Kasnije će skandirati da “ovo nije Srbija” i da “nikad neće Crna Gora bit’ obala srpskog mora”.
Nešto ranije svećenik crnogorske pravoslavne crkve pokušao je ući u dvorište Cetinjskog manastira. Policija ga je vratila, a okupljene “patriote” su, potom, ukoline ogradu postavljenu na ulazu.
Tamo, iza leđa specijalaca postrojenih u dvije vrste, u nedjelju ujutro bi trebao biti ustoličen mitropolit Joanikije. On pripada sprskoj pravoslavnoj crkvi.
“Izdaja, izdaja”, skandirali su okuplljeni Crnogorci prije nego što su psovkama propratili ime Dritana Abazovića.
Crnogorske nacionalne organizacije i udruženja, i opozicija okupljena oko Demokratske partije socijalista Mila Đukanovića zahtijevaju od SPC da ustoličenje Joanikija premjeste u neki od hramova u drugim gradovima Crne Gore. Svi oni su najavili da će na dan ustoličenja prisustvovati protestu na Cetinju.
“Gradonačelniče, šta ćemo da poduzmemo”, pita srednjovječni Crnogorac Ivana Vukovića, prvog čovjeka Podgorice.
“Mirno, samo mirno”, odgovara gradonačelnik Vuković, dok s maskom preko lica sjedi na Trgu u Cetinju.
Za većinu okupljenih, čin ustoličavanja Joanikija u Cetinjskom manastiru, predstavlja početak „okupacije“ Crne Gore. Ili, jednostavnije rečeno, uvođenje Crne Gore u „srpski svet“.
Dok pišemo ovaj tekst, negdje oko pola dva popodne, ispred policije koja stoji na ulazu u manastir više neka okupljenih građana. Većina ih je raspoređena u okolnim kafićima koji bi se, kažu nam domaćini, trebali zatvoriti u subotu, oko 15 sati.
Ustoličenje mitropolita Jaonikija zakazano je za nedjelju, u 8 ujutro. Autobusi iz Srbije i Bosne i Hercegovine (Republika Srpska) dovoze one koji će sutra biti na svečanosti u krugu manastira. Crnogorske patriote bit će s druge strane policijskog kordona. Većih incidenata u subotu do 14 sati nije bilo. Tek je ujutro jedan stariji Crnogorac pokušao probiti policijski kordon. Nije uspio.
Incidenti na ulazu u Cetinjski manastir. “Crnogorske patriote” izviždale policiju pic.twitter.com/ZdDiKp0b0E
Prema prvim preliminarnim rezultatima novi predsjednik Crne Gore će biti Jakov Milatović iz pokreta Evropa sad. Nakon 77,7 posto prebrojanih uzoraka, osvojio je čak 60,2 posto glasova naspram 39,8 Mila Đukanovića.
Iz CeMI-ja su kazali da je ovo sigurna razlika koja ne može biti dostignuta te da su moguće manje razlike, u nekoliko procenata.
Milatović je pobijedio Mila Đukanovića (DPS) koji je na čelu Crne Gore kroz predsjedničku i premijersku poziciju još od 1991. godine. Premijer je bio četiri puta po nekoliko godina, a predsjednik dva puta, što je ukupno 10 godina.
Izbori su prvi put nakon 1997. godine ušli u drugi krug, a izlaznost je bila 70,7 posto birača, odnosno oko 383,300 građana. To je prema podacima CDT-a, 7,7 posto veća izlaznost u odnosu na prvi krug izbora.
Đukanović je u prvom krugu dobio nešto jače od šest posto glasova više od Milatovića, međutim i prije izbora je bilo jasno da će on dobiti podršku prosrpskih glasača Alekse Bečića i Andrije Mandića te Gorana Danilovića. Uz Đukanovića su stala dva kandidata iz prošlog kruga, a to su Draginja Vuksanović Stanković i Jovan Radulović, koji zajedno nisu imali pet posto glasova.
Jakov Milatović je prilikom glasanja danas rekao da je siguran u svoju pobjedu i da je jedino pitanje kolika će biti razlika između njega i kandidata Demokratske partije socijalista. Poručio je i da će njegova pobjeda značiti “poraz prethodnog režima, koji je upravljao Crnom Gorom 30 godina”.
Milatović je inače rođen 1986. godine i nije imao priliku da se bavi politikom. Došao je iz bankarskog sektora, a školovao se i u SAD-u.
Radio je u nekoliko poznatih banaka u regiji, ali i Evropi, a posebno je interesantno da je od 2014. godine radio u Evropskoj banci za obnovu i razvoj i to u timu za ekonomsku i političku analizu. Tokom 2018. godine unaprijeđen je u glavnog ekonomistu sa zadatkom da pokriva zemlje EU, uključujući Rumuniju, Bugarsku, Hrvatsku i Sloveniju iz kancelarije u Bukureštu.
Vladislav Dajković, srpski proruski političar, posjetio je u utorak (21. septembra) “šatore” srpskih demonstranata na Jarinju. Ove proteste, u početku organizovala Srpska lista, ali su sada postale radikalnije zbog “paravojnog” prisustva, objavio je u petak RTK, pozivajući se na Albanian Post.
„Došao sam na Kosovo da dajem ruku našoj braći”, napisao je Dajković na svojoj Fejsbuk stranici.
“Nisam mogao sjediti kod kuće i slati podršku sa‘ tastature ’, sjeo sam u auto i došao. I nisam se pokajao!“, nastavio je Dajković.
„Kao Srbin iz Crne Gore ne zaboravljam patnje našeg naroda na Kosovu, ali ne zaboravljam ni kada su nam dali podršku kada smo branili svoja svetilišta u Crnoj Gori. Večeras sam najsretnija osoba jer sam svoj i među mojoj braći”, zaključio je svoj post kojem je dodao i fotografije
Са сузама у очима и поносом у грудима напуштам Косово и Метохију. Момци који својим тијелима бране свету земљу су за мене ОБИЛИЋИ новог доба.
Njegov post izazvao je različite reakcije, kako Srba tako i Albanaca. Ipak, piše RTK, ističe se podrška koju mu je dao jedan od eksponenata srpske obaveštajne službe Bojan Dimić.
“Čestitam vama, a veliki poklon i poštovanje za domaćine u šatoru”, rekao je jedan od čelnika BIA Srbije.
Na drugoj fotografiji Dajković se vidi u pratnji banjalučkog gradonačelnika Draška Stanivukovića, kojem je zabranjen ulazak u Crnu Goru. Osim Stanivukovića, s Dajkovićem je bio i predsjedavajućeg Pokreta “Mladi Srbi” iz Crne Gore, Kristijan Kojičić.
Dajković je veoma je blizak Kremlju i posljednjih je godina igrao je važnu ulogu u svim organizacijama protiv zapadne vlasti u Crnoj Gori
Početkom crkveno-političke organizacije 2020. godine, koja je nakon 9 meseci pritisaka i hibridnog rata srušila vladu Mila Đukanovića, Srbin iz Crne Gore Vladislav Dajković viđen je u pratnji aktivista Ruskog imperijalističkog pokreta. On čak ima fotografije sa zastavom ove terorističke organizacije “crne, žute i bele”.
Kosovski mediji izvijestili su sinoć da su među srpskim demonstrantima na Sjeveru viđeni i ruski državljani koji su poznati po uticaju na krize.
Two Russians and a Belarusian citizens this afternoon tried to enter in Kosovo. Two of them were stopped by the Kosovo Police in north Kosovo, they trie to go to the serb protesters. pic.twitter.com/Jx9QeQoxB0
Prijavljeno je i prisustvo pripadnika srpske žandarmerije, naime bliskih saradnika Bratislava Dikića, jednog od saradnika ruske vojne tajne službe GRU, odgovornog za pokušaj puča 2016. godine u Crnoj Gori.
Harun Sadiković je nekad slovio za perspektivnog džudistu. Dobijao je stipendije iz budžeta i bio reprezentativac Bosne i Hercegovine. No, već dugo ga ne...
Kako navodi ovaj portal, “napad mladića u Srbici je akcija protiv Srba koji služi kao gorivo za albanske ekstremiste”.
